"Ουγκάντα, η αντιβίωση της Δύσης"

 εκδόσεις ''Χρυσοπηγή''

Της Δέσποινας Παππά*

Ουγκάντα: Μία λέξη- αμέτρητες σκέψεις. Κάθομαι λοιπόν και καθαρογράφω όσα έζησα εκεί με την 6η Ιεραποστολή, σε εκείνη την ήπειρο, εκείνη τη χώρα, εκείνη την πόλη, εκείνο το χωριό με εκείνους τους ανθρώπους. Μάλλον δεν θα τελειώσω ποτέ! Εμπειρία ζωής μου λένε όλοι στην πατρίδα· εμπειρία ψυχής τους απαντάω εγώ. Τα ερεθίσματα; Άπειρα. Από το βλέμμα του υπαλλήλου στο αεροδρόμιο αφού ήρθαν οι "λευκοί" εδώ μέχρι το χαμογελάκι στο πρόσωπο του μωρού όταν του δίνεις την καραμέλα.
Κι είχε φροντίσει ο π. Εφραίμ να έχουμε άφθονες! Το πρώτο μήνυμα προς τους δικούς μου; Μια φωτογραφία μέσα από τον άγιο Σπυρίδωνα με τα παιδιά να περιμένουν τη Θεία Κοινωνία. "Δεν θα βρείτε το χωριό αυτό στο χάρτη αλλά εδώ μάλλον βρίσκεται ο Χριστός." Ώρα 3.12 π.μ. Κάνω το ολιγόλεπτο διάλειμμά μου στη δουλειά, στο νοσοκομείο, στην εντατική. Στην απέναντι καμαρούλα ένας άρρωστος "παλεύει" να κρατηθεί στη ζωή με δεκάδες σωληνάκια πάνω του και όλοι μας εδώ άγρυπνοι φρουροί να τον φροντίζουμε. Ο ήχος από τα μόνιτορς με βυθίζει πάλι στην Αφρική, στη σειρήνα ενός ασθενοφόρου (ναι, υπάρχουν κι εκεί!) να σκέφτομαι· άραγε αυτός που είναι μέσα τι θα απογίνει; αφού δεν έχουν ούτε τα βασικά; Δεν ξέρω τελικά ποιος παλεύει πιο δυνατά. Ακόμα και τα σοκολατάκια μας εκεί κάτω παλεύουν για τη ζωή τους, για ένα καλύτερο τώρα όχι αύριο. Η φροντίδα που τους λείπει, η αγάπη που τους δίνεται με το σταγονόμετρο, ένα απλό χάδι είναι αυτά που θα τα κάνουν και πάλι υγιή. Το παυσίπονο τους ήταν η αγκαλιά μας και δεν μας κόστισε τίποτα! Πόσο να κουραστεί άλλωστε κάποιος όταν θέλει να δώσει αγάπη; Η ευγνωμοσύνη τους, το ευχαριστώ τους με τα κατακόκκινα από συγκίνηση μάτια, το χαμόγελό τους, η ανάγκη τους να σε πιάσουν από το χέρι και να προκαλέσουν το χάδι σου ακόμα και η σιωπή που κρύβεται πίσω από τα γέλια εκείνων των παιδιών σε κάνουν να αυτοπροσδιοριστείς εκ νέου, να κοιτάξεις ψηλά και να πεις μόνο αυτό· Σ' ευχαριστώ Θεε μου! Οι δυσκολίες στην Ουγκάντα ατελείωτες, στα απλά καθημερινά τους πράγματα. Όμως παλεύουν. Με τον δικό τους τρόπο. Ήμασταν εκεί, το είδαμε· όλη η ομάδα. Θα δανειστώ μια έκφραση μονάχα "Ουγκάντα, η χώρα που δεν κοιμάται ποτέ παρά μόνο για τους ανθρώπους της" . Σε ευχαριστούμε για όσα μας έδειξες.. κι όσα είδαμε..

* Η Δέσποινα Παππά είναι νοσηλεύτρια και προσέφερε εθελοντικά στην 6η αποστολή της Ιεράς μονής Παναγίας Χρυσοπηγής στην Ουγκάντα,Την ευχαρσιστούμε "από καρδιάς" πολύ,Ο Θεός να την ευλογεί  .

http://ekdoseisxrysopigi.blogspot.gr/2017/09/blog-post_63.html#more